Οκτώ γονεϊκές συμπεριφορές που μπορούν να καταστρέψουν μόνιμα τον δεσμό σας με τα παιδιά σας, σύμφωνα με την ψυχολογία.
Όταν φωνάζετε στα παιδιά σας, ξέρουν ότι είστε θυμωμένοι. Όταν τα αγκαλιάζετε, ξέρουν ότι είστε χαρούμενοι. Αλλά, όπως θα σας πει κάθε γονιός, η ανατροφή ενός παιδιού δεν είναι πάντα τόσο απλή.
Στην πραγματικότητα, η ψυχολογία αποκαλύπτει ότι υπάρχει μια λεπτή γραμμή μεταξύ πειθαρχίας και καταστροφικότητας.
Ορισμένες συμπεριφορές μπορούν εν αγνοία σας να ραγίσουν μόνιμα τον δεσμό σας με τα παιδιά σας. Είναι μια τρομακτική σκέψη, έτσι δεν είναι;
Λοιπόν, μην ανησυχείτε, παρακάτω θα βρείτε συμβουλές για να μην επιτρέψετε να συμβεί κάτι τέτοιο. Ακολουθούν 8 γονεϊκές συμπεριφορές για να διατηρήσετε αυτόν τον πολύτιμο δεσμό άθικτο.
1. Η παραμέληση των συναισθημάτων τους
Έχετε ακούσει ποτέ τη φράση, «Τα παιδιά πρέπει να τα βλέπουν, όχι να τα ακούνε;»;
Λοιπόν, αυτή είναι μια γονεϊκή προσέγγιση που μπορεί να κάνει περισσότερο κακό παρά καλό.
Τα παιδιά, όπως και εμείς, έχουν μια δίνη συναισθημάτων μέσα τους. Βιώνουν χαρά, λύπη, θυμό και όλες τις αποχρώσεις ενδιάμεσα.
Αλλά σε αντίθεση με εμάς, δεν είναι πάντα εξοπλισμένα για να τα κατανοήσουν ή να τα εκφράσουν σωστά.
Όταν απορρίπτουμε τα συναισθήματά τους – λέγοντάς τους να σταματήσουν να κλαίνε, να μην θυμώνουν ή ακόμα και να σβήσουν αυτό το χαμόγελο από το πρόσωπό τους – ουσιαστικά τους λέμε ότι τα συναισθήματά τους είναι άκυρα.
Αυτό μπορεί να τα κάνει να αισθάνονται παρεξηγημένα και αποκομμένα από εμάς.
Τα συναισθήματα είναι η γλώσσα της ψυχής. Αναγνωρίζοντας και επικυρώνοντας τα συναισθήματα του παιδιού σας, ανοίγετε μια πύλη στην καρδιά του. Σίγουρα, μπορεί να είναι δύσκολο όταν κάνετε χίλια πράγματα ταυτόχρονα, αλλά πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο.
Αυτή η απλή πράξη ενσυναίσθησης μπορεί να καλλιεργήσει έναν βαθύ και διαρκή δεσμό μεταξύ εσάς και του παιδιού σας.
2. Η υπερβολική κριτική
Κάντε εικόνα αυτό: Το παιδί σας ζωγραφίζει και έρχεται να σας δείξει τη ζωγραφιά που είναι στην πραγματικότητα μια ζωντανή έκρηξη χρωμάτων και σχημάτων. Μια μέρα που δεν είστε και στα καλύτερά σας κάνει ακριβώς το ίδιο, μόνο που εκείνη τη μέρα αντί να επιβραβεύσετε την προσπάθειά του, λέτε: “Αγάπη μου, γιατί δεν ζωγραφίζεις μέσα στα περιθώρια;».
Το λαμπερό χαμόγελο του παιδιού σας θα σβήσει σχεδόν αμέσως. Θα είναι σαν να ξεφουσκώνετε τον ενθουσιασμό του με τα απρόσεκτα λόγια σας.
Τώρα σίγουρα θα αναγνωρίσατε έστω και για λίγο πόσο καταστροφική μπορεί να είναι η υπερβολική κριτική. Τα παιδιά μαθαίνουν και εξερευνούν τον κόσμο τους κάθε μέρα.
Όταν τα επικρίνουμε για το ότι δεν ανταποκρίνονται στα ενήλικα πρότυπά μας, υπονομεύουμε την αυτοπεποίθηση και τη δημιουργικότητά τους. Είναι εντάξει να τα καθοδηγούμε, αλλά να θυμάστε – δεν είναι μίνι εκδοχές μας.
Είναι μοναδικά άτομα με τον δικό τους ρυθμό και στυλ μάθησης. Θα πρέπει να γιορτάζουμε την πρόοδό τους και όχι να τιμωρούμε τις ελλείψεις τους.
3. Η έλλειψη ποιοτικού χρόνου
Σε αυτή την ψηφιακή εποχή, όλοι είμαστε ένοχοι για το ότι είμαστε κολλημένοι στις οθόνες μας περισσότερο από όσο θα θέλαμε να παραδεχτούμε.
Αλλά γνωρίζατε ότι ο μέσος γονιός αφιερώνει μόνο 34 λεπτά την ημέρα αμέριστης προσοχής στο παιδί του; Αυτό δεν φτάνει σε διάρκεια ούτε ένα απλό επεισόδιο της αγαπημένης μας τηλεοπτικής εκπομπής.
Τα παιδιά μας λαχταρούν την προσοχή μας. Θέλουν να θαυμάζουμε τις κατασκευές τους, να ακούμε τις ιστορίες τους από το σχολείο ή απλώς να κουρνιάζουμε δίπλα τους για να τους διαβάσουμε για ένα παραμύθι πριν τον ύπνο.
Αυτές οι στιγμές, όσο φευγαλέες κι αν είναι, είναι τα δομικά στοιχεία ενός ισχυρού δεσμού γονέα-παιδιού.
Ενώ δεν μπορούμε πάντα να ξεφύγουμε από τις ευθύνες μας ή τους ψηφιακούς περισπασμούς, ας κάνουμε μια συνειδητή προσπάθεια να αφιερώσουμε λίγο αποκλειστικό χρόνο στα παιδιά μας κάθε μέρα.
Χωρίς τηλέφωνα, χωρίς email, μόνο εσείς και το μικρό σας. Να θυμάστε, δεν έχει σημασία η ποσότητα, αλλά η ποιότητα του χρόνου που περνάτε μαζί.
4. Η ασυνεπής πειθαρχία
Η πειθαρχία είναι ένα δύσκολο θέμα. Είναι απαραίτητη, αλλά μπορεί εύκολα να γλιστρήσει στο βασίλειο της ασυνέπειας και της απρόβλεπτης συμπεριφοράς.
Μια μέρα είστε χαλαροί με την ώρα του ύπνου, την επόμενη είστε αυστηροί. Μια μέρα τα αφήνετε να φάνε ένα επιπλέον μπισκότο, την επόμενη τους κάνετε διάλεξη για την υγιεινή διατροφή.
Αυτή η ασταθής συμπεριφορά μπορεί να τα κάνει να αισθάνονται μπερδεμένα και ανασφαλή. Η συνέπεια είναι το κλειδί για τον καθορισμό ορίων και τη διδασκαλία τους για τις συνέπειες.
Όταν οι κανόνες και οι προσδοκίες σας είναι συνεπείς, αισθάνονται ασφαλή και κατανοούν καλύτερα τον κόσμο γύρω τους.
5. Η αγνόηση των ενδιαφερόντων τους
Μπορεί να μην καταλαβαίνετε τι το γοητευτικό έχει το Minecraft αλλά αυτό μαζί με άλλα πράγματα, είναι ενδιαφέροντα που φωτίζουν τα μάτια των παιδιών, και απλά αυτό και μόνο αυτό τα κάνει σημαντικά.
Με το να αγνοείτε τα ενδιαφέροντα και των χόμπι του παιδιού σας μπορεί να στείλει το μήνυμα ότι αυτό που τους αρέσει δεν έχει σημασία.
Από την άλλη πλευρά, μιλώντας για αυτά που του αρέσει του δείχνει ότι εκτιμάτε αυτό που αγαπά.
Και ποιος ξέρει; Μπορεί να βρεθείτε ακόμη και να απολαμβάνετε μερικές από αυτές τις δραστηριότητες περισσότερο από ό,τι φανταζόσασταν.
6. Η υπερπροστασία
Είναι φυσικό να θέλουμε να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από τα πάντα.
Άλλωστε, αυτό δεν είναι ένα από τα πολλά που πρέπει να κάνουμε ως γονείς; Αλλά υπάρχει μια λεπτή γραμμή μεταξύ προστασίας και υπερπροστασίας.
Όταν αιωρούμαστε πάνω από κάθε πτυχή της ζωής τους, καταπνίγουμε άθελά μας την ανεξαρτησία τους.
Κινδυνεύουμε να μεγαλώσουμε παιδιά που φοβούνται να αναλάβουν ρίσκα και στερούνται δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων.
Το να επιτρέπουμε στα παιδιά μας να αντιμετωπίζουν προκλήσεις κατάλληλες για την ηλικία τους και ακόμη και να κάνουν λάθη μπορεί να είναι μια πολύτιμη μαθησιακή εμπειρία για αυτά.
Τους διδάσκει την ανθεκτικότητα , ένα χαρακτηριστικό που θα τους χρησιμεύσει καλά μακροπρόθεσμα.
Στόχος μας δεν είναι να αποτρέψουμε τα παιδιά μας από το να μην πέσουν ποτέ, αλλά να τα εξοπλίσουμε με τη δύναμη και την αυτοπεποίθηση να σηκωθούν όταν αυτό συμβεί.
7. Η έλλειψη σεβασμού
Ο σεβασμός είναι ένας δρόμος διπλής κατεύθυνσης, ακόμη και με τα παιδιά μας. Δεν μπορούμε να απαιτήσουμε σεβασμό από αυτά ενώ αγνοούμε την ανάγκη τους για αυτόν.
Η απόρριψη των απόψεών τους, η παραβίαση της ιδιωτικής τους ζωής ή ο εξευτελισμός τους είναι όλα σημάδια έλλειψης σεβασμού.
Όταν σεβόμαστε τα παιδιά μας, τους διδάσκουμε πώς να σέβονται τους άλλους. Καλλιεργούμε μια αίσθηση αυτοεκτίμησης και αξιοπρέπειας που θα διαμορφώσει τις αλληλεπιδράσεις τους στο μέλλον.
Ας ακούμε όταν μιλούν, ας εκτιμούμε τη συμβολή τους και ας τους συμπεριφερόμαστε με την ίδια ευγένεια που θα δείχναμε σε οποιοδήποτε άλλο άτομο.
Άλλωστε, δεν είναι απλώς παιδιά μας, είναι άτομα με δικά τους δικαιώματα.
8. Η απουσία άνευ όρων αγάπης
Στο τέλος της ημέρας, αυτό που λαχταρούν περισσότερο τα παιδιά μας είναι η άνευ όρων αγάπη μας.
Αγάπη που δεν εξαρτάται από τους βαθμούς τους, τη συμπεριφορά τους ή τα επιτεύγματά τους. Αγάπη που στέκεται σταθερή μέσα στους θυμούς και την εφηβική αγωνία.
Όταν αγαπάμε τα παιδιά μας άνευ όρων, τους λέμε ότι είναι αρκετά ακριβώς όπως είναι. Αυτό καλλιεργεί μια βαθιά αίσθηση αυτοεκτίμησης και συναισθηματικής ασφάλειας.
Ας φροντίσουμε να εκφράζουμε συχνά την αγάπη μας – με λόγια, αγκαλιές ή απλώς με το να είμαστε εκεί για αυτά.
Επειδή τίποτα δεν θρέφει περισσότερο τον δεσμό γονέα-παιδιού από τη ζεστασιά της άνευ όρων αγάπης.
Μη ξεχάσεις να κάνεις ένα Like στη σελίδα μας στο facebook juniorsclub.gr —>ΕΔΩ
