«Αυτό που έμαθε περισσότερο από όλα είναι είναι να ζεις και να αγαπάς καθημερινά, σαν να είναι η τελευταία μέρα σου στη ζωή. Διότι, μια μέρα, θα είναι η τελευταία».
Ο 64χρονος ηθοποιός Λίαμ Νίσον έχασε τη σύζυγό του Νατάσα Ρίτσαρντσον το 2009, μετά από πτώση που είχε ενώ έκανε σκι. Η διάσημη ηθοποιός είχε αρνηθεί να λάβει αμέσως ιατρική βοήθεια και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με εγκεφαλική αιμορραγία όταν ήταν πλέον πολύ αργά. Πέθανε στα 45 της βυθίζοντας στο πένθος την οικογένειά της.
Ο σύζυγός της δεν ξεπέρασε ποτέ την απώλεια της αγαπημένης του, κατέρρευσε και έγινε αγνώριστος. Επτά χρόνια αργότερα, δημοσιεύει ένα υπέροχο ποστ στο facebook (σε μια σελίδα που θεωρείται ως η επίσημη σελίδα του στο facebook), όπου μιλάει για την σπουδαιότητα της αγάπης και το πόσο σημαντικό είναι να λέμε «Σ’ αγαπώ» στους αγαπημένους μας καθημερινά και να ζούμε την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία μέρα μας στη ζωή. Διότι, μια μέρα, θα είναι.
«Λένε ότι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο είναι να χάσεις κάποιον που αγαπάς. Κάποιον που μεγάλωσες μαζί του και τον είδες να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Κάποιον που σου έδειξε πώς να αγαπάς. Είναι το χειρότερο πράγμα που συνέβη ποτέ σε κανέναν. Η σύζυγός μου πέθανε απροσδόκητα. Μου έφερε τόση χαρά. Ήταν τα πάντα για μένα. Αυτά τα 16 χρόνια που ήμουν σύζυγός, με έμαθαν πώς να αγαπάω άνευ όρων.
Πρέπει να σταματάμε και να λέμε στους συντρόφους μας πόσο ευγνώμονες είμαστε. Επειδή, η ζωή είναι πολύ σύντομη. Περάστε χρόνο με τους συντρόφους σας.
Συμπεριφερθείτε τους καλά. Διότι, μια μέρα, όταν κοιτάξετε το τηλέφωνό σας, δεν θα είναι πια στις επαφές σας.
Αυτό που έμαθε περισσότερο από όλα είναι είναι να ζεις και να αγαπάς καθημερινά, σαν να είναι η τελευταία μέρα σου στη ζωή. Διότι, μια μέρα, θα είναι η τελευταία.
Ρισκάρετε και ζήστε τη ζωή σας. Πείτε καθημερινά σε εκείνους που αγαπάτε, ότι τους αγαπάτε. Μην θεωρείτε καμιά στιγμή δεδομένη. Η ζωή αξίζει να την ζεις».
Σε παλαιότερη συνέντευξή του, είχε πει για την απώλεια της συζύγου του:
«Στο σπίτι μας στη Νέα Υόρκη, όποτε ακούω την πόρτα να ανοίγει, γυρίζω το κεφάλι μου και νομίζω πως θα την ακούσω. Ειδικά τα πρώτα χρόνια, κάθε φορά που άνοιγε η πόρτα, πίστευα ότι θα είναι εκείνη. Ακόμα και τώρα, μόλις ακούσω την πόρτα, το κεφάλι μου γυρίζει αυτόματα και περιμένω να την αντικρίσω…».
«Της είπα ότι την αγαπώ. Δεν ξέρω αν μπορούσε να με ακούσει. Οι γιατροί μου είχαν πει ότι είναι εγκεφαλικά νεκρή. Της είπα μωρό μου, δεν θα γυρίσεις από αυτό, έσπασες το κεφάλι σου…».
