της δημοσιογράφου Ελένης Βασιλοπούλου @elena_juniorsclub
Που πάμε χωρίς “ρίζες” ;
Οι εποχές αλλάζουν, οι γενιές αλλάζουν και οι χώρες με πολυπολιτισμικότητα, τείνουν να χάσουν την ταυτότητα τους.
Πόσες ελληνικές οικογένειες ακολουθούν τις παραδόσεις ή γνωρίζουν τα ήθη και τα έθιμα μας; Πόσες νέες οικογένειες μεταλαμπαδεύουν στα παιδιά τους, τις παραδόσεις και τα ιστορικά γεγονότα του τόπου μας;
Γιατί οι νέοι μεγαλώνουν αγνοώντας την ιστορία μας; Υπάρχει αδιαφορία ή έλλειψη εκπαίδευσης;
Ρωτάμε τα παιδιά και τους νέους “Τι γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου;” και οι απαντήσεις τους παρουσιάζουν ελλιπείς γνώσεις.
Δεν ενδιαφέρονται τα παιδιά μας για τον ελληνικό πολιτισμό ή εμείς είμαστε μια γενιά αδιάφορων που δε διδάξαμε, δεν επιμείναμε, δε νοιαστήκαμε να ασχοληθούμε με τις ρίζες μας και τα έθιμα μας;
Έχω την αίσθηση από αυτά τα οποία βλέπω, ότι οι νέοι είναι πιο ευαίσθητοι μεν, σε κοινωνικά θέματα, ενώ αντιδρούν όταν δηλώσει κάποιος “Έλληνας” ή “Υπερήφανος για την ελληνική καταγωγή του”.
Ίσως για κάποιους οι παρελάσεις να μην είναι τάση ή trend, παρά μόνο απόδραση από το μάθημα…
Ποιος έχει την ευθύνη; Α, εδώ θα πάμε αντίστροφα. Πρώτα η οικογένεια, μετά το σχολείο και μετά το κράτος.
*μη ξεχάσεις να κάνεις ένα Like στη σελίδα μας στο facebook juniorsclub.gr —>ΕΔΩ
Συνέντευξη με την Ματίνα Λαδικού, Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας – Εγκληματολόγο
Η κα Λαδικού, τονίζει, ότι η πολιτιστική εκπαίδευση είναι ένα βαθύ πνευματικό ταξίδι, μια οδύσσεια που αγκυροβολεί τα παιδιά στην κληρονομιά τους και τα προετοιμάζει να αγκαλιάσουν το μέλλον.
Αναζωπυρώνοντας τη φωτιά της παράδοσης με καινοτόμες μεθόδους, εξασφαλίζουμε ότι τα παιδιά μας είναι ψυχολογικά υγιή, πολιτισμικά συνειδητοποιημένα και βαθιά ανθεκτικά άτομα. Με την κατανόηση και τον εορτασμό των ριζών τους, μπορούν να ανθίσουν ως ολοκληρωμένα άτομα σε έναν κόσμο που εξελίσσεται διαρκώς.
j.c.: Γιατί πρέπει να μεγαλώνουν τα παιδιά με ήθη και έθιμα;
Η κατανόηση των εθίμων και των παραδόσεων της χώρας μας, μοιάζει με μια ψυχολογική πυξίδα που καθοδηγεί την αίσθηση του εαυτού ενός παιδιού. Καλλιεργεί μια βαθιά ριζωμένη αίσθηση ταυτότητας και ανήκειν, η οποία μπορεί να χρησιμεύσει ως ψυχολογική άγκυρα σε έναν συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο.
j.c.: Γιατί βλέπουμε μειωμένη συμμετοχή των μαθητών στις εθνικές, σχολικές εορτές;
Ο μειούμενος ενθουσιασμός των παιδιών στις σχολικές γιορτές για τις εθνικές επετείους είναι ένα εμβληματικό σημάδι της εποχής μας. Η τεχνολογία και οι μεταβαλλόμενες οικογενειακές δυναμικές έχουν επαναπροσδιορίσει τον κόσμο τους, καθιστώντας ζωτικής σημασίας την επανάκτηση της προσοχής τους. Η πρόκληση έγκειται στην ενσωμάτωση της παράδοσης στον ιστό της ψηφιακής τους ζωής, καθιστώντας την αναπόσπαστο μέρος του ψυχολογικού τους τοπίου.
j.c.: Να διδάξουμε τις παραδόσεις μας;
Οι παραδόσεις δεν είναι απλές τελετουργίες- είναι ιστορίες χαραγμένες στη γλώσσα του πολιτισμού. Η διδασκαλία των παιδιών να κατανοήσουν αυτή την ομορφιά εμπλέκει τις γνωστικές και συναισθηματικές τους ικανότητες, εμπλουτίζοντας την ψυχική τους ανάπτυξη. Είναι ένα ταξίδι που καλλιεργεί τη συναισθηματική νοημοσύνη και προάγει την ενσυναίσθηση, -ζωτικής σημασίας για ολοκληρωμένα άτομα.
j.c.: Πρέπει να γνωρίζουν την ιστορία του τόπου μας;
Η ιστορία δεν είναι απλώς μια καταγραφή γεγονότων- είναι ένα χρονικό της ανθρώπινης ανθεκτικότητας. Η διδασκαλία των παιδιών για την ιστορία της χώρας τους τους παρέχει ψυχολογικό σθένος. Μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν τις αντιξοότητες με σοφία, αποκτώντας συναισθηματική δύναμη μέσα από τα μαθήματα του παρελθόντος.
j.c.: Συνυπάρχουμε όμως, με άλλες εθνικότητες…
Σε κοινωνίες που ξεχειλίζουν από διαφορετικές εθνικότητες, οι γονείς πρέπει πράγματι να εισάγουν τα παιδιά τους στον ελληνικό πολιτισμό, αλλά και σε άλλους. Τα ψυχολογικά οφέλη είναι πολλαπλά: ενθαρρύνει την ενσυναίσθηση, διευρύνει τους ορίζοντες και δημιουργεί ένα ψυχικά εμπλουτισμένο άτομο που είναι εξοπλισμένο για να περιηγηθεί στις πολυπλοκότητες του παγκοσμιοποιημένου κόσμου μας.
