από τον Αντώνη Δαρζέντα, παιδίατρο
Δεν υπάρχει πιο τραγική εικόνα από αυτή των προσφύγων που προσπαθούν να διαφύγουν από την κακή μοίρα που βρήκε τη χώρα τους.
Παρασυρμένοι από τη θέληση για καλύτερη ζωή, εκδιωγμένοι από τη βία που έχει σαρώσει τα σπίτια τους θεωρούν ότι δεν έχουν τίποτα να χάσουν ακόμα και αν ρισκάρουν τη ζωή τη δική τους και των παιδιών τους.
Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που στο παρελθόν έχει δει τα παιδιά της να παίρνουν κι αυτά το δρόμο της προσφυγιάς το συναίσθημα μας κατακλύζει ακόμα πιο πολύ.
Είναι όμως τόσο απλά τα πράγματα;
Η Συρία μόνο έχει πληθυσμό 22 εκ., οι χώρες τις Μέσης Ανατολής εκατοντάδες εκ.., η Αφρική έχει πληθυσμό 1 δις. Από αυτούς σίγουρα το ένα τρίτο θα ήθελε να μεταναστεύσει στην Ευρώπη. Στην Ευρώπη ξαναλέω. Στην Ευρώπη της Μέρκελ και του Ολαντρέου. Όχι στις αδελφές αυτών χώρες. Όχι σε κάποιον σοσιαλιστικό παράδεισο. Στην Ευρώπη των τοκογλύφων και των τραπεζιτών. Ας είναι. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν σε αυτές τις χώρες τουλάχιστον 500 εκατ. εν δυνάμει μετανάστες.
Η πρόταση κάποιων βουλευτών του Σύριζα για ασφαλή διέλευση των μεταναστών από τον Έβρο θα ήταν μία λύση προς το παρόν αλλά τι μήνυμα θα έδινε στους υπόλοιπους;
Και όταν η δίοδος αυτή παγιωθεί και ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι που ψάχνουν την καλύτερη ζωή στην καπιταλιστική και επονείδιστη Δύση ποιος είναι αυτός που θα κλείσει την πόρτα και σε ποιον;
Στους 10 χιλ, στους 100 χιλ. στα 100 εκ. Πότε; Και θα αρχίσουν πάλι οι πνιγμοί και πάλι οι τραγωδίες. Χωρίς τελειωμό .Σίγουρα το πρόβλημα είναι σύνθετο. Και αφορά όλη την Ευρώπη .Και η Ευρώπη κοιτάζει από το βράχο σαν το βασιλιά Αιγέα από του οποίου τον πνιγμό πήρε το Αιγαίο το όνομά του περιμένοντας το πλοίο με τα μαύρα πανιά .Tα μαύρα πανιά όμως έφτασαν.
Αυτό που φαίνεται τώρα αυτονόητη φιλανθρωπία και το οποίο θα έκανα και εγώ και ο καθένας μας μπορεί να είναι σε βάθος χρόνου μια πρόσκληση για νέους πνιγμούς παιδιών και περισσότερες ανθρώπινες τραγωδίες.
Η Ευρώπη πρέπει πρωτίστως να στηρίξει τα κράτη αυτά να βρουν εσωτερική λύση και όχι μόνο με την πρόσκαιρη και με ημερομηνία λήξης φιλανθρωπία.
Τελικά δεν είναι τυχαίο που το Αιγαίο ονομάστηκε έτσι εξαιτίας του πνιγμού του βασιλιά Αιγέα. Φαίνεται πως είναι η μοίρα της να είναι η τραγική θάλασσα των πνιγμών. Ελπίζω να μην πνιγεί σε αυτή και όλη η Ευρώπη.
