Έχει αποδειχθεί ότι η σειρά με την οποία γεννήθηκαν τα παιδιά σε μια οικογένεια παίζει μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους. Εσύ; Ποιο “νούμερο” είσαι; Ιδού τα βασικά χαρακτηριστικά σου ανάλογα με αυτό, ενώ ας υπογραμμίσουμε από την αρχή ότι τις πολύ λεπτές κατηγορίες των διδύμων και του μοναχοπαιδιού δεν θα τις αγγίξουμε εδώ.
Πρωτότοκη;
Όλα τα παιδιά που γεννιούνται πρώτα σε μια οικογένεια χαίρουν μερικών προνομίων που όμως τελικά αποβαίνουν μέχρι και αρνητικά. Όσο και αν οι γονείς δεν το παραδέχονται τα πρώτα παιδιά αποτελούν το κέντρο του κόσμου τους και λαμβάνουν το 100% της φροντίδας, της αγάπης, αλλά και των… δοκιμών τους, αφού ως άμαθοι, προσπαθούν να ανταποκριθούν, μερικές φορές, φυσικά χωρίς το επιθυμητό αποτέλεσμα.
* Αν είσαι λοιπόν πρωτότοκη, άρχισες από μικρή να αναλαμβάνεις ευθύνες, να φέρεσαι ώριμα και να θέτεις στόχους. Πάντα ήσουν το καμάρι της οικογένειας κάτι που πιθανότατα σε έκανε εγωίστρια αλλά και τελειομανή -ακόμη και αν δεν το παραδεχτείς ποτέ. Θέτεις φιλόδοξους στόχους και είσαι αρκετά απαιτητική τόσο από τον εαυτό σου, όσο κι από τους άλλους. Έχεις βέβαια ένα “θεματάκι” με την τάξη, το νοικοκυριό και την οικονομία. Τσέκαρέ το! Όλα τα πρωτότοκα παιδιά έχουν ένα δωμάτιο αχούρι και μια τρύπια τσέπη!
Το… μικρό;
Χμ… το ξέρεις by now ότι παρόλο που για λίγο καιρό ήσουν το επικεντρο του ενδιαφέροντος, ποτέ δεν ένιωσες όπως η “μεγάλη” καθώς ποτέ δεν ήσουν μόνη. Όσο και οι γονείς -και πάλι- να μην το παραδέχονται, ΟΧΙ, δεν έκαναν ακριβώς τα ίδια πράγματα και στα 2 (ή τα 3 ή τα 4 παιδιά). Και αυτό ήταν μοιραίο καθώς έμαθες από την αρχή να μοιράζεσαι. Ακόμη και αν δεν σου άρεσε. Βέβαια, όλα σου ήρθαν πιο εύκολα… Και πιο γρήγορα. Η “μεγάλη” λειτούργησε ως κυμματοθραύστης απέναντι στους γονείς. Εκείνη διεκδίκησε πρώτη το ποδήλατο, το πατίνι, το παγωτό, το κινητό, την έξοδο, το “λίγο πιο αργά”, το χαρτζηλίκι… Εσύ όλα αυτά τα βρήκες έτοιμα. Δεν διαπραγματεύτηκες! Άσε που απολάμβανες και τη χαριτωμενιά του “μικρού” όσο μπορούσες!
*Από μικρή θαύμαζες τα αδέλφια σου και ζητούσες συμβουλές αλλά ταυτόχρονα, υποσυνείδητα δεν αποκλείεται και να ένιωθες μειονεκτικά. Πάντα είχες κάποιον μεγαλύτερο να σε προστατεύει και να αναλαμβάνει τις ευθύνες για λόγου σου με αποτέλεσμα συχνά να φέρεσαι με ανωριμότητα και εγωκεντρισμό. Βέβαια, στην προσπάθειά σου να ξεχωρίσεις και να ξεπεράσεις τον/την αδελφό/η ή τα αδέλφια σου ανέπτυξες ιδιαίτερες ικανότητες και δεξιότητες.
Αν είσαι… σάντουιτς;
Τώρα βέβαια αυτό δεν το ξέρεις από την ώρα που γεννιέσαι. Για αρκετό διάστημα, σε ορίζουν τα δεδομένα της πάνω κατηγορίας, όμως από τη στιγμή που γεννιέται ακόμη ένα παιδί στην οικογένια τα πράγματα αλλάζουν. Ξαφνικά παύεις να είσαι το στερνοπούλι, το χαριτωμένο, το ζηλευτό. Έγινες κι εσύ η “μεγάλη”. Τώρα ίσως να καταλαβαίνεις και λίγο τη μεγαλύτερη. Ή μάλλον σου παίρνει λίγο χρόνο μέχρι να φτάσεις εκεί.
Το μεγάλο παιδί δεν “τρώει ήττα” από τη γέννηση του τρίτου παιδιού -ή του τέταρτου κοκ… Το σοκ το έπαθε όταν γεννήθηκες εσύ. Μόνο του δεν είναι πια. Αν έχει ένα ή δύο ή τρία αδέλφια δεν το νοιάζει καθόλου. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για σένα. Εσύ τα “προνόμιά” σου τα χάνεις από τη στιγμή που φτάνει ακόμη ένα μικρότερο μέλος της οικογένειας. Ψάχνεις λίγο την ταυτότητά σου και πολλές φορές δεν ξέρεις κατά που να κάνεις: Προς το Νο1 ή το Νο3; Έστω… Κάποια στιγμή τη βρίσκεις τη λύση όμως, για την ισορροπία σου δε φημίζεσαι… Μάθε το και ζήσε με αυτό!
