της Μαρίας Σκαμπαρδώνη
Το παιδί σου δεν είναι το παιδί σου. Δε σου ανήκει, δεν είναι ιδιοκτησία σου.
Γεννήθηκε από σένα, αλλά δεν ήρθε σε αυτό τον κόσμο για να ζήσει για εσένα.
Ανήκει στη ζωή, ανήκει στον εαυτό του, ανήκει στη λαχτάρα της ύπαρξής του να γνωρίσει και να ζυμωθεί μέσα από βιώματα και μικρές καθημερινές στιγμές.
Μπορείς να τους μιλήσεις για τη σωστή επιλογή φίλων, αλλά δεν μπορείς εσύ να τους επιλέξεις αντί για εκείνο.
Μπορείς να τους αγοράσεις όμορφα ρούχα, αλλά ίσως να μην καταφέρεις να γεμίσεις την ψυχή τους με ηθικές αρετές.
Μπορείς να τους μιλήσεις για το τσιγάρο, αλλά ίσως να μην καταφέρεις να τα πείσεις ώστε να μην το δοκιμάσουν.
Μπορείς να τους μιλήσεις για το ποτό, αλλά δεν μπορείς να εξασφαλίσεις πως δε θα πιουν ποτέ.
Μπορείς να τους χάρισες το σώμα, αλλά δεν μπορείς να τα βεβαιώσεις πως αυτό δε θα ασθενήσει ποτέ.
Μπορείς να τους μιλήσεις για τα ναρκωτικά, αλλά δεν μπορείς να πεις ‘’όχι’’ αντί για αυτά.
Μπορείς να τους μιλήσεις για τη ζωή, αλλά δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση να τη ζήσουν εκείνα για σένα.
Γίνε ένα καλός γονιός με το δικό σου μοναδικό παράδειγμα, διότι αυτό είναι το χρέος σου απέναντι στο πλάσμα που επέλεξες να φέρεις στον κόσμο.
