Ο πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών, Σταμάτης Αλαχιώτης μας παρουσιάζει το μυθιστόρημα «Με Λένε Κωσταντή-Αγά».
Πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα, στο οποίο πρωταγωνιστεί ο λεβεντάνθρωπος κι απροσκύνητος στην εξουσία Κωσταντής-Αγάς – το δεύτερο συνθετικό είναι παρατσούκλι κι έχει το νόημα του∙ πρόκειται για ένα ξεχωριστό άνθρωπο, ντόμπρο, κιμπάρη, συμπονετικό, αλλά κι αμείλικτο εκεί που έπιανε την αδικία και την ατιμία στα πράσα∙ μια ποιοτική μαγιά που φουσκώνει την ανθρωπιά∙ μια φιγούρα που ταξιθετεί την χαοτική σκέψη, η οποία τιμονεύει και την εποχή μας∙ μπροστάρης μιας κοινωνίας βασανισμένων ανθρώπων, που δεν τους άφηναν οι βρικόλακες της ελεύθερης αγοράς να βρουν στασίδι στη νέα εποχή την οποία κουβαλούσε το ξεμύτισμα της δεκαετίας του ’60, και τους ανάγκαζαν να παραμένουν όρθιοι να τους κτυπά ανελέητα ο χαοτικός ανεμοστρόβιλος του νέου πολιτισμού των αετονύχηδων. Ο πολιτισμός, που εξανέμιζε το βιός τους.
Σάμπως, όμως, τα ίδια δεν συμβαίνουν και σήμερα; Τα ίδια δεν συνέβαιναν και στο ξεμύτισμα της δεύτερης δεκαετίας του εικοστού πρώτου αιώνα που αγγίζει το βιβλίο; Με το μυθιστότημα αυτό επιχειρείται μια στοχευμένη ανακατασκευή του χρόνου, εμπλουτισμένη με πολιτικές πινελιές και επιλεγμένα εκλαϊκευμένα φιλοσοφικο-επιστημονικά ψήγματα, απαραίτητα να στολίσουν την αφήγηση και να κάνουν πιο κατανοητές τις συμπεριφορές και τις πράξεις των ηρώων του βιβλίου και των ανθρώπων γενικότερα. Το πόνημα αυτό φιλοδοξεί να είναι ένας φόρος τιμής στον κάθε άνθρωπο που αγωνίζεται για το αυτονόητο: Να ζήσει απροσκύνητος και ελεύθερος, για να κάνει τον χορτασμένο να πιστέψει τον πεινασμένο.
Έτσι πορευόταν ο Κωσταντής-Αγάς μαζί με τους συγχωριανούς του∙ με πυξίδα την ανθρωπιά, όχι μόνο για να επιβιώσουν, αλλά και για να ζήσουν όλοι καλύτερα, αντιπαλεύοντας, ωστόσο, κάτω από ασύμετρες κοινωνικο-πολιτικές συνθήκες: Την αδίστακτη οικονομική εξουσία και την προκλητική πολιτική αυθεντία, την κοινωνική αδικία και την κρατική αδιαφορία, την απάνθρωπη εκμετάλλευση και την διαβολική ατιμία∙ έτσι όπως συμβαίνει σε κάθε μικρή ή μεγάλη κοινωνία ανά τον κόσμο, που έχει ανάγκη την συλλογική της συνείδηση για να νικήσει.
ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΟ
