Ως τραυλισμός ορίζεται η συχνή επανάληψη συλλαβών και λέξεων, ενώ, σε σοβαρές περιπτώσεις, το παιδί στην προσπάθειά του να μιλήσει, «κολλάει» τόσο πολύ που δεν μπορεί να αρθρώσει ούτε μια λέξη.
Τα παιδιά που τραυλίζουν, δεν μπορούν να εκφέρουν αυτό που σκέφτονται χωρίς να διακόπτεται η ομιλία τους, γι’ αυτό και επικοινωνούν καλύτερα μέσω του γραπτού λόγου.
Οι ψυχολογικές επιπτώσεις του τραυλισμού
Ο τραυλισμός μπορεί να έχει και ψυχολογικές επιπτώσεις, καθώς τα παιδιά που αντιμετωπίζουν αυτή τη διαταραχή, συχνά γίνονται αντικείμενο σχολιασμού και χλευασμού.
Επίσης, δυσκολεύονται να φέρουν εις πέρας απλές δραστηριότητες, όπως το να εκφράσουν απορίες, να μιλήσουν με συμμαθητές τους ή ακόμα και να πουν το όνομά τους. Η ντροπή που νιώθουν εξαιτίας του τραυλισμού, δυσκολεύει περισσότερο τη διαχείριση και αντιμετώπιση του προβλήματος που, όσο μένει χωρίς βοήθεια, μειώνει την αυτοπεποίθηση.
Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς
Οι γονείς θα πρέπει να διαχειριστούν με ψυχραιμία την κατάσταση και να μη διακόπτουν το παιδί, όταν προσπαθεί να ολοκληρώσει μια πρόταση. Να μη μιλούν «πάνω στην φωνή του», να μη λένε εκείνοι ό,τι δεν μπορεί να πει το ίδιο και να του δίνουν τον χρόνο που χρειάζεται για να εκφραστεί.
Από πολύ νωρίς, οι γονείς πρέπει να μιλούν στο παιδί αργά, χωρίς νευρικότητα και φωνές, ώστε να το ενθαρρύνουν να μιλήσει με αντίστοιχο τρόπο. Αργά και καθαρά, χωρίς άγχος.
Σημαντικό είναι να το κάνουν να καταλάβει ότι αυτή η διαταραχή είναι ένα μεμονωμένο και παροδικό -ενδεχομένως- πρόβλημα που δεν καθορίζει την προσωπικότητά του.
Τέλος, η βοήθεια από έναν ειδικό λογοθεραπευτή είναι πιθανό να βοηθήσει σημαντικά το παιδί να διαχειριστεί και να ξεπεράσει εντελώς το πρόβλημα.
Συμβουλές για να μάθει το παιδί να μελετά μόνο του τα μαθήματά του
