Είναι γνωστό πως η εφηβεία αποτελεί μια περίοδο αλλαγής για τον άνθρωπο. Οι συναισθηματικές μεταπτώσεις, ο πειραματισμός, η επιθετικότητα μπορεί είναι μέρος της εφηβικής κρίσης και στοιχεία που την χαρακτηρίζουν. Για τους λόγους αυτούς, μπορεί να είναι δύσκολο για ένα γονιό να καταλάβει την διαφορά ανάμεσα στις έντονες αλλά φυσιολογικές διακυμάνσεις της εφηβείας και την εφηβική κατάθλιψη.
Τυπικά η εφηβική κατάθλιψη ξεκινά στην όψιμη εφηβεία μεταξύ των 15 και 19 ετών. Τα δύο φύλα έχουν ίδιες πιθανότητες να εμφανίζουν κατάθλιψη στην πρώιμη εφηβεία . Ωστόσο, τα κορίτσια φαίνεται να είναι πιο ευάλωτα, καθώς η εφηβεία προχωρά.
Η σωστή πρόληψη και αντιμετώπιση της κατάθλιψης περνάει σαφώς από μια καλή σχέση γονιού –παιδιού. Ερευνητικά έχει αποδειχθεί ότι αν τα παιδιά βιώνουν τη σχέση τους με το γονιό ως ασφαλή και σταθερή και ως μια σχέση μέσα στην οποία νιώθουν αποδεκτά, τότε έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν κατάθλιψη.
Παρακάτω θα βρείτε 6 σημαντικές συμβουλές για ορισμένα βασικά πράγματα που μπορεί να κάνει ένα γονιός για το παιδί του στην εφηβεία:
Παρατηρείστε τα παιδιά σας: Είναι σημαντικό να είστε παρατηρητικοί και ενήμεροι σε σχέση με τη συμπεριφορά των παιδιών σας. Απότομες αλλαγές της διάθεσης, τάση για απομόνωση, απότομη πτώση της σχολικής επίδοσης, ευερεθιστότητα μπορεί να αποτελούν σημάδια κατάθλιψης.
Επικοινωνήστε: Σαφώς δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι η επικοινωνία με έναν έφηβο είναι και από τα πιο εύκολα πράγματα. Αυτό όμως προκαλείται εν μέρει και από τη δυσκολία του γονιού να κατανοήσει ότι το παιδί του μεγαλώνει και χρειάζεται νέους τρόπους προσέγγισης. Μην έχετε δισταγμό να ρωτήστε το παιδί σας πως αισθάνεται, αλλά μην περιμένετε να σας αφηγηθεί ολόκληρη τη μέρα του, όπως συνήθιζε να κάνει σε μικρότερη ηλικία. Διεκδικείστε ώρες και μέρες για κοινές δραστηριότητες και συζήτηση. Μην βιαστείτε να επικρίνετε το παιδί σας, αλλά αποδεχτείτε την δική του θέαση των πραγμάτων. Οι έφηβοι χρειάζονται χρόνο να νιώσουν ότι μπορούν να σας εμπιστευτούν και ότι μπορείτε να τους αποδεχθείτε, γι’ αυτό μην εγκαταλείπετε την προσπάθεια με την πρώτη δυσκολία.
Βρείτε εξωτερικές πληροφορίες: Τα κοινωνικά πλαίσια στα οποία εντάσσεται ένας έφηβος (σχολείο, φροντιστήριο, εξωσχολικές δραστηριότητες) μπορούν αρκετά συχνά να παρέχουν ένα καθρέφτισμα για τυχόν σοβαρές αλλαγές στην συμπεριφορά ενός εφήβου.
Κρατήστε τα όρια: Για να νιώσει ο έφηβος ασφάλεια έχει ανάγκη από σαφή όρια. Η ορθή οριοθέτηση έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει τον έφηβο να νιώσει το γονιό του σταθερό και δυνατό και τελικά να μπορέσει να τον εμπιστευτεί.
Πάρτε θέση: Ο γονιός χρειάζεται να πάρει μια ξεκάθαρη θέση, να μιλήσει για τον προβληματισμό του στον έφηβο και να φροντίσει, ώστε το παιδί του να πάρει βοήθεια, εάν ο έφηβος εκδηλώνει έντονα συμπτώματα θλίψης ή/και εκφράζει ιδέες να βλάψει τον εαυτό του, από ειδικό ψυχική υγείας.
Αναζητήστε τη βοήθεια ενός επαγγελματία: Ο κάθε άνθρωπος και πολύ περισσότερο ένας έφηβος δεν είναι και δεν λειτουργούν ως μια αποκομμένη και ανεξάρτητη μονάδα. Το οικογενειακό περιβάλλον αποτελεί ένα σύστημα μέσα στο οποίο ο έφηβος καλείται να προσαρμοστεί και να «παίξει» το δικό του ρόλο. Ο γονιός που βλέπει το παιδί του να δυσκολεύεται είναι χρήσιμο να αναρωτηθεί για το δικό του ρόλο και τη δική του στάση. Σε αυτό μπορεί να βοηθήσει ιδιαίτερα ένας ειδικός ψυχικής υγείας. Ένας έφηβος είναι καλά, όταν νιώθει ότι ο γονιός του είναι καλά και είναι ανθεκτικός απέναντι στα δικές του μεταπτώσεις.
