Αν και στη σημερινή εποχή υπάρχει μία τεράστια γκάμα πληροφοριών και ενημέρωσης, σχετικά με τις μαθησιακές δυσκολίες, πολλές έννοιες συγχέονται ή παραποιούνται. Οι πιο συχνοί μύθοι γύρω από αυτό το θέμα είναι οι εξής:
«Τα άτομα με μαθησιακές δυσκολίες έχουν χαμηλό δείκτη νοημοσύνης».
Αυτό δεν ισχύει. Πυκνά συχνά, παρατηρείται μία σύγχυση ανάμεσα στους όρους μαθησιακή δυσκολία και νοητική καθυστέρηση. Αυτό που ισχύει είναι το εξής: Για να χαρακτηριστεί κάποιος ως άτομο με μαθησιακές δυσκολίες πρέπει υποχρεωτικά να έχει φυσιολογική νοημοσύνη. Δηλαδή να έχει κανονικό ή υψηλό δείκτη νοημοσύνης.
«Τα άτομα με μαθησιακές δυσκολίες δε μπορούν να μάθουν».
Τα άτομα με μαθησιακές δυσκολίες φυσικά και μπορούν να μάθουν, απλά χρειάζονται εναλλακτικές μεθόδους διδασκαλίας για να βοηθηθούν.
«Μαθησιακές δυσκολίες είναι η δυσλεξία».
Η δυσλεξία μπορεί να εντάσσεται στις μαθησιακές δυσκολίες, όμως με τίποτα οι δύο έννοιες δεν ταυτίζονται. Η αιτιολογία για τη δυσλεξία και τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα παρουσιάζουν αρκετές διαφορές από αυτά που συναντάμε στις μαθησιακές δυσκολίες.
«Οι μαθησιακές δυσκολίες θεραπεύονται».
Οι μαθησιακές δυσκολίες δεν έχουν παροδικό χαρακτήρα. Αποτελούν διαρκή και μόνιμη κατάσταση, μέσα στην οποία το άτομο μαθαίνει να ζει και χρησιμοποιώντας ειδικούς χειρισμούς να αποφεύγει τις τυχόν δυσκολίες που προκύπτουν από αυτή την κατάσταση.
