Σχέσεις

Πατέρας και κόρη: Μια σχέση αμοιβαίας εξάρτησης

Γράφει ο Τηλέμαχος Τριανταφυλλίδης

Τις τελευταίες μέρες όλη η Ελλάδα παρακολουθούσε σοκαρισμένη με το ειδεχθές έγκλημα με θύμα την 4χρονη Άννυ.

Πολλοί πατεράδες αναμεσά τους και εγώ το πρώτο πράγμα που κάναμε ίσως  ήταν να πάρουμε τα παιδία μας αγκαλιά και να τους πούμε πόσο πολύ τα αγαπάμε.

Για εμένα τουλάχιστον, το μεγαλύτερο δώρο της ζωής μου ήταν ο ερχομός της κόρης μου πριν κάποια χρόνια, 7 μισή για την ακρίβεια.

Ένα θαύμα, μια γλυκεία ευλογία. Εννιά μήνες που κυοφορούσε η γυναίκα μου ζούσα και εγώ μαζί την αγωνία , το άγχος για τον ερχομό της κόρης μας .

Μιλάμε για μία σχέση άλλου επιπέδου. Ακούς τον γιατρό να σου λέει ” είναι κορίτσι” η καρδία σου χτυπάει σαν τρελή και αμέσως σκέφτεσαι ” ο έρωτας της ζωής μου , η μοναδική γυναίκα που θα μου φάει  όλα τα λεφτά αλλά χαλάλι της” και έχεις δίκιο σε όλα.

Έχω μάθει πως  ονομάζονται οι κούκλες που κυκλοφορούνε έχω μάθει για ρούχα ,σαμπουάν καλλυντικά, επίσης έμαθα να παίζω σχοινάκι , λάστιχο κατ’ εξοχήν κοριτσίστικα παιχνίδια

Ανεξάρτητα από την κούραση της δουλειάς και την καθημερινή πίεση ,όταν μπαίνω στο σπίτι και τρέχει η κόρη μου στην αγκαλιά μου, το συναίσθημα που  νιώθω είναι τόσο δυνατό που όλα ανατρέπονται στην στιγμή . Παίζουμε , μου λέει για τα μαθήματα της ,για το πώς πέρασε στο σχολείο  και  όλα τα προβλήματα μου εξαφανίζονται ως διά μαγείας .

Όταν πάμε βόλτα ανεξάρτητα αν κουβαλάω ψώνια ή αν πονάω για κάποιο λόγο πάντα την παίρνω στους ώμους μου ή αγκαλιά αν κουραστεί.

Στα μικρά αθώα της  μάτια είμαι ο ”Superman”.

Ποτέ δεν  θα τολμήσω να ασκήσω βία  στο παιδί μου οτιδήποτε και αν έχει κάνει , όσο κακό και αν είναι .  Προτιμώ να το συζητήσω μαζί της , και πιστέψτε με καταλαβαίνουν τα πάντα σε αυτή την ηλικία , παρά να τη χτυπήσω . Ούτε οι γονείς μου το έκαναν αυτό ούτε εγώ πρόκειται να το κάνω

Το να είσαι σωστός γονιός δεν είναι πυρηνική φυσική και ούτε το μαθαίνεις από τα βιβλία. Δεν έχεις το δικαίωμα να παίζεις με την ψυχή του ίδιου σου του παιδιού σαν να είναι μια πλαστική κούκλα. Αν δεν νιώθεις ότι είσαι έτοιμος να φέρεις στο κόσμο ένα παιδί , καλύτερα μην το κάνεις . Δεν σου φταίει το παιδί αν εσύ είσαι ψυχικά διαταραγμένος. Όλοι μας έχουμε την ιδιοσυγκρασία να κρίνουμε τον εαυτό μας και την ικανότητα να γίνουμε γονείς , ακόμα και αν η σχέση με τη σύζυγο καταλήξει για τον οποιοδήποτε λόγο σε διαζύγιο .

Το παιδί δεν πρέπει να εμπλέκεται στη διαμάχη των γονέων και ούτε πρέπει να αποχωρίζεται έναν από τους δυο. Οι γονείς σε αυτό το θέμα πρέπει να είναι ενωμένοι ανεξάρτητα από τις προσωπικές τους διαφορές .

Δυστυχώς όμως υπάρχουν ” γονείς” που το μόνο που σκέφτονται είναι η δική τους καλοπέραση και κακομεταχειρίζονται τα ίδια τους τα παιδία είτε χτυπώντας τα , είτε βιάζοντας τα σωματικά ή ψυχικά . Δεν υπάρχει ποινή που να μπορεί να γαληνέψει τίς  αθώες ψυχές των αδικοχαμένων παιδιών . Η βία που ασκείται από τους ”γονείς” συνήθως μεταφέρεται από τα παιδιά στους συμμαθητές τους ( ενδοσχολική βία) αλλά ακόμα  και στη καθημερινή τους ζωή με τα ίδια τα παιδία να πιστεύουν ότι κάνουν το σωστό.

Η στυγνή δολοφονία της μικρής Άννυ έχει εξοργίσει και σοκάρει το πανελλήνιο αποδεικνύοντας ότι λάθος ”άνθρωποι” φέρνουν στο κόσμο παιδία που πρίν ακόμα γεννηθούν είναι καταδικασμένα . Ο σωστός γονιός πρέπει να προστατεύει , να ακούει , να συμβουλεύει και εννοείται να ΑΓΑΠΑΕΙ και  να ΣΕΒΕΤΑΙ πανω απ’ολα τον εαύτο του και έπειτα τα παιδία του .

Ας είναι η Άννυ το τελευταίο αγγελούδι που χάνει την ζωή του τόσο άδικα

πηγή: lay-out

]]>

Μετάβαση στο περιεχόμενο