Η ευγένεια, διαφέρει από την ανάγκη ενός ανθρώπου να ζητεί διαρκώς συγγνώμη. Ορισμένοι άνθρωποι που εμφανίζουν την τάση αυτή, έχει παρατηρηθεί πως έχουν βιώσει δυσχερείς εμπειρίες κατά την παιδική τους ηλικία, οι οποίες συνδέονται με επώδυνα μοτίβα της ζωής τους.
Έχουν έρθει αντιμέτωποι με δυσχερείς καταστάσεις κατά το παρελθόν. Η ανάγκη τους να απολογούνται διαρκώς, αντανακλά βαθύτερες ψυχολογικές δυσκολίες.
Στο άρθρο αυτό, αναλύουμε 8 μοτίβα της ζωής των ανθρώπων που ζητούν διαρκώς συγγνώμη, ώστε να κατανοήσουμε τι συμβαίνει στον ψυχισμό τους. Ας εξερευνήσουμε τον κόσμο των ανθρώπων που νιώθουν την ανάγκη να ζητούν διαρκώς συγγνώμη και τις επώδυνες εμπειρίες που έχουν βιώσει.
Εμπειρίες της παιδικής ζωής
Η παιδική ηλικία μας διαμορφώνει για το υπόλοιπο της ζωής μας. Οι άνθρωποι που ζητούν υπερβολικά συγγνώμη, το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό. Η ανατροφή τους, έχει διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη συνήθεια αυτή.
Σε πολλές περιπτώσεις, είναι άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει σε επικριτικά περιβάλλοντα, όπου ένιωθαν ανεπαρκείς. Ένα επικριτικό περιβάλλον, κάνει το παιδί να νιώσει τύψεις και ανασφάλειας, κάτι που, ερμηνεύεται στην ανάγκη να ζητούν υπερβολικά συγγνώμη. Η “συγγνώμη” τους, με άλλα λόγια, είναι μια έκκληση για αποδοχή, ένας τρόπος αποφυγής των συγκρούσεων ή της κριτικής.
Η κατανόηση της σύνδεσης ανάμεσα στις εμπειρίες της παιδικής ηλικίας και στην ανάγκη να ζητάμε συγγνώμη, μπορεί να βοηθήσει να καταλάβουμε την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων αυτών, των περίπλοκων συναισθημάτων τους και των εμπειριών του παρελθόντος, οι οποίες έχουν διαμορφώσει τη συμπεριφορά τους σήμερα.
Προβλήματα με την αυτοεκτίμηση
Η ανάγκη ενός ανθρώπου να ζητά διαρκώς συγγνώμη, μαρτυρά χαμηλή αυτοεκτίμηση. Οι άνθρωποι αυτοί, αισθάνονται πως, δημιουργούν πρόβλημα, ενώ αυτό δεν ισχύει. Διστάζουν να εκφράσουν την άποψή τους, νιώθουν ότι δεν τους αξίζει να ακούγονται ή να διατυπώνουν την άποψή τους – ζητώντας συγγνώμη κάθε φορά που το κάνουν.
Αισθάνονται πως, ό,τι και αν κάνουν, είναι λάθος και χρωστούν μια συγγνώμη. Η κατανόηση του συσχετισμού αυτού, μπορεί να μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε πόσο σημαντική είναι η καλλιέργεια της αυτοεκτίμησης, η έλλειψη της οποίας, είναι η ρίζα της συμπεριφοράς αυτής.
Κοινωνική απόρριψη
Η εμπειρία της κοινωνικής απόρριψης, αφήνει βαθιά σημάδια, κάνοντας τους ανθρώπους που την έχουν βιώσει, να ζητούν υπερβολικά συγγνώμη. Σχετικές έρευνες, έχουν δείξει πως, οι άνθρωποι που έχουν βιώσει την απόρριψη, ειδικά κατά τα πρώιμα, διαμορφωτικά χρόνια της ζωής τους, νιώθουν την ανάγκη να ζητούν διαρκώς συγγνώμη, στην προσπάθειά τους να αποτρέψουν την επανάληψη του επώδυνου βιώματος.
Ο διαρκής φόβος του αποκλεισμού, τους οδηγεί σε υπεραναπλήρωση. Ζητώντας διαρκώς συγγνώμη, νιώθουν πως αποφεύγουν τη σύγκρουση ή τις αρνητικές αντιδράσεις από τους άλλους.
Η στάση τους αυτή, είναι ο τρόπος που επιλέγουν για να προστατευτούν από τον πόνο που επιφέρει η κοινωνική απόρριψη. Είναι ένας μηχανισμός άμυνας, αν και αυτό – υποτιμητικός, που απορρέει από τις εμπειρίες του παρελθόντος.
Πρέπει να ανακαλύψουν την αυτοσυμπόνοια
Η αυτοσυμπόνοια, μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν με ευγένεια τον εαυτό τους, ακόμη και αν κάνουν λάθη ή όταν αποτυγχάνουν. Η διαρκής ανάγκη των ανθρώπων να ζητούν συγγνώμη, απορρέει από την αυστηρή φωνή του εσωτερικού κριτή.
Οι άνθρωποι αυτοί, κρίνουν πολύ αυστηρά τον εαυτό τους. Καλλιεργώντας την αυτοσυμπόνοια, μπορούν να μάθουν να αποδέχονται τα ελαττώματά τους, χωρίς να νιώθουν την ανάγκη να ζητούν διαρκώς συγγνώμη.
Αντί να ζητάτε συγγνώμη για το κάθε τι, θα μάθετε σταδιακά να συγχωράτε τον εαυτό σας, να δέχεστε τα ελαττώματά σας, να προχωράτε παρακάτω με αυτοπεποίθηση και αυτό – συμπόνοια.
Φόβος σύγκρουσης
Πολλοί άνθρωποι φοβούνται τη σύγκρουση. Αντί να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, θεωρούν πως, είναι ευκολότερο να ζητήσουν συγγνώμη και να αποκλιμακώνουν τις εντάσεις. Η διαρκής ανάγκη τους να ζητούν συγγνώμη, απορρέει από τον φόβο της σύγκρουσης. Ο φόβος αυτός, είναι τόσο μεγάλος, ώστε ακόμη και αν έχουν δίκιο, η πρώτη τους αντίδραση είναι ν’ απολογηθούν.
Έτσι αποφεύγουν τα συναισθήματα που τους προκαλούν οι συγκρούσεις.
Πρέπει να συνειδητοποιήσετε πως, ζητώντας συγγνώμη αδιακρίτως, δεν πρόκειται να επιλυθούν όλα σας τα προβλήματα. Σταδιακά, θα χάσετε τον αυτοσεβασμό σας και οι άλλοι θα σας θεωρούν αδύναμο.
Χρειάζεται πολλή εσωτερική δουλειά και θάρρος ώστε να αντιμετωπίστε τον φόβο σας και να μην χρησιμοποιείτε πάντα τη “συγγνώμη” ως ασπίδα. Ορισμένες φορές, πρέπει να υπερασπίζεστε τον εαυτό σας και να μην απολογείστε.
Να εκφράζετε τις σκέψεις σας και να υπερασπίζεστε τον εαυτό σας. Η συγγνώμη πρέπει να διατυπώνεται όταν είναι αναγκαίο, όχι ως τακτική αποφυγής.
Έχουν ορθώσει ένα “τείχος” από συγγνώμες
Όταν οι άνθρωποι ζητούν διαρκώς “συγγνώμη”, δεν αποκλιμακώνουν πάντα τις εντάσεις, ούτε κατευνάζουν τα πνεύματα. Πολύ συχνά, η “συγγνώμη” ορθώνει ένα τείχος προστασίας. Όταν η “συγγνώμη” χρησιμοποιείται ως ασπίδα, τότε ορθώνεται ένα τείχος στην επικοινωνία, που εμποδίζει τη συνεννόηση και τη συναισθηματική εγγύτητα.
Η διαρκής ανάγκη των ανθρώπων να ζητήσουν συγγνώμη, απορρέει από τραύματα του παρελθόντος ή επώδυνες εμπειρίες όπου η εμπιστοσύνη τους, προδόθηκε. Τα άτομα που χρησιμοποιούν τη συγγνώμη ως μηχανισμό άμυνας, κρατούν τους ανθρώπους σε απόσταση για να προστατευτούν από την πιθανότητα του συναισθηματικού πόνου.
Όσο οξύμωρο και αν φαίνεται, η κατανόηση της συμπεριφοράς αυτής, μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε πως, η ρίζα της δεν είναι πάντα η ανασφάλεια ή οι ενοχές, αλλά η προστασία των συναισθημάτων.
Συναισθηματική κακοποίηση
Ένα ακόμη συνηθισμένο μοτίβο της ζωής των ατόμων που έχουν την ανάγκη να ζητούν συχνά “συγγνώμη”, είναι οι κακοποιητικές εμπειρίες. Όσοι έχουν κακοποιηθεί συναισθηματικά, ειδικά από πολύ κοντινούς τους ανθρώπους, εμφανίζουν την τάση να ζητούν υπερβολικά “συγγνώμη”. Έχουν μάθει πως, τα πάντα είναι δικό τους λάθος.
Η διαρκής κριτική, η υποτίμηση, η χειραγώγηση που συνεπάγεται η κακοποιητική συμπεριφορά, δημιουργεί αισθήματα ενοχών και ντροπής. Αυτό με τη σειρά του, οδηγεί το άτομο να ζητά διαρκώς “συγγνώμη”, στην προσπάθειά του να αποφύγει την πιθανότητα της επανάληψης της συναισθηματικής κακοποίησης.
Η αναγνώριση του συσχετισμού ανάμεσα στη συναισθηματική κακοποίηση και της ανάγκης του ατόμου να ζητά διαρκώς “συγγνώμη”, είναι μια έκκληση για βοήθεια και κατανόηση. Έτσι, μπορούμε να τους προσεγγίζουμε με ευαισθησία και να προσφέρουμε την υποστήριξη που έχουν ανάγκη.
Ανάγκη για συμπόνοια και κατανόηση
Το κρισιμότερο όλων, είναι να καταλάβουμε πως, η ανάγκη ενός ανθρώπου να ζητά διαρκώς συγγνώμη, αντανακλά την εσωτερική του πάλι και τις επώδυνες εμπειρίες από το παρελθόν.
Εκτός από την ίδια τη συγγνώμη, σημασία έχουν τα συναισθηματικά κίνητρα, οι ανασφάλειες, ο φόβος της απόρριψης, η χαμηλή αυτοεκτίμηση, το τραύμα, οι μηχανισμοί άμυνας.
Να προσεγγίζετε με ευαισθησία και κατανόηση τους ανθρώπους με την τάση αυτή. Βοηθήστε τους κυρίως, να αντιμετωπίσουν την πηγή της συμπεριφοράς τους. Αποδεχτείτε τα συναισθήματά τους.
Μη ξεχάσεις να κάνεις ένα Like στη σελίδα μας στο facebook juniorsclub.gr —>ΕΔΩ
