Γνώρισα τον άντρα μου στα 22 μου χρόνια, λίγους μήνες μετά από το τέλος του έρωτα, που όπως αποδείχτηκε στοίχειωσε τη ζωή μου. Η σχεση αυτη με ειχε γονατίσει παρόλα αυτα την πάλευα με πάθος.. Με το ίδιο πάθος που ένιωθα για τον ανθρωπο αυτο. Μέχρι που ενα πρωι πηρε τη βαλίτσα του και κυριολεκτικά άλλαξε ήπειρο. Έκλαψα πολύ, πάρα πολύ, έσφιγγα τα χέρια μου γροθιές και τα νύχια μου μάτωναν τις παλάμες μου. Προσπαθούσα να το πάρω απόφαση, μέχρι που μια μέρα, σ” ένα απογευματινό καφέ στο κέντρο της Πόλης, γνώρισα εκείνον που σήμερα ειναι ο αντρας μου και εχουμε μαζί οπως προείπα δύο παιδιά.
Στην αρχη της γνωριμιας μας απλα μου αρεσε η παρεα του.. έτσι κι αλλιως έμενε εκτος Ελλάδας και σύντομα θα γυριζε πισω οποτε ημουν σιγουρη πως η γνωριμια θα περιοριζόταν στα βασικά… Μια μερα πριν την προκαθορισμένη πτήση του μου είπε πως μ” ερωτευτηκε, πως δεν ηθελε να μου το πει ετσι αλλα δεν ειχε χρονο για αναβολες και πως ηθελε να μαθει αν και εγω ενιωθα κατι παραπανω απο φιλικα για εκεινον. Με αιφνιδίασε, δεν ήξερα τι να του πω… Προσπαθησα ν” αλλαξω κουβεντα αλλα δεν μ” αφησε. Θελω μια απαντηση μου ειπε.. Απο αυτη την απαντηση θα εξαρτηθούν πολλά.
Εγω εξακολουθούσα να μην μπορώ να απαντήσω μέχρι που κάποια στιγμή ξεστόμισα αυτη που θεωρούσα ασφαλή ως απάντηση: »Αν έμενες στην Ελλάδα ίσως τα πραγματα να μπορούσαν να είναι διαφορετικα. Ίσως αν γνωριζομασταν καλύτερα να είχαμε καλύτερη εικόνα για το τι μέλλει γενέσθαι μεταξύ μας» . »Εντάξει μου είπε», έδωσε το χέρι του, ένα φιλί στο μάγουλο κ χάθηκε στο πλήθος. Μια εβδομάδα μετά έλαβα ενα συνημμένο που απεικόνιζε ενα εισιτήριο, με ημερομηνίες … με ώρα άφιξης… Η ΑΦΙΞΗ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ.
Ηρθε μόνιμα, δεν με έπνιξε, μου εδωσε χώρο, χρόνο, προσπάθησε να γίνει πρώτα φίλος μου… Τα βράδια περνούσαν ευχάριστα πια. Η ζωή μου, φαινόταν να αλλάζει.. Χαμογελούσα ξανά. Τα πράγματα ήρθα μόνα τους. Η συγκατοίκηση, ο αρραβώνας, ο γάμος, το πρώτο παιδί, το δεύτερο …η αγάπη… Ολα σε πορεία 8 ετών! Όλα εκτός απ” τον έρωτα!!! Δεν τον ερωτεύτηκα ποτέ!
Τον αγάπησα και τον αγαπάω όμως. Για την ειλικρίνεια του, για το θάρρος του να τ” αφήσει όλα πίσω για κάτι που ένιωσε και δεν ήξερε που και αν θα βγει. Τον αγαπάω γιατί είναι κάλος πατέρας, καλός σύζυγος, έχει κατανόηση, είναι τίμιος, αγαπητός σε όλους, μορφωμένος, έχει παιδεία και πολλά πολλά άλλα προτερήματα. Τον αγαπαω και τον θαυμαζω. ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΟΜΩΣ!
Στην αρχη δεν το ειχα καταλαβει. Ενιωθω μουδιασμενη αλλα με δικαιολογούσα. Έλεγα, θα μου περασει. Η ιστορία μου με τον προηγούμενο σύντροφο μου είχε αρχίσει να ξεθωριάζει στο μυαλό μου. Τα είχα αλλάξει ολα, τα είχα αφήσει πίσω όλα.. Έτσι νόμιζα μέχρι που πριν λίγες ημέρες έλαβα ένα μήνυμα… Ένα μήνυμα που με γύρισε πίσω, πολύ πίσω. Δεν απαντησα και δεν προκειται να το κανω. Δεν του αξιζει του αντρα μου η κοροιδία και ήδη νομίζω ότι τον κοροϊδεύω άθελα μου με τις σκέψεις μου. ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΜΕ ΕΦΕΡΕ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΗ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ.
Δεν θέλω να χωρίσω ούτε για μένα, ούτε για τα παιδιά. Για τον κόσμο έχω τον τέλειο άντρα, τον τέλειο γαμο, την ιδανική οικογένεια. Φοβάμαι να πάρω αποφάσεις για τις οποίες θα πρέπει να απολογούμαι μια ζωή στα παιδιά μου, φοβάμαι να ανοιχτώ και να μην ξέρω αν θα μου βγει σε καλό. Φοβάμαι και την αντίδραση του συζύγου μου γιατι, ειμαι σιγουρη πως θα πεσει απο τα συννεφα. Δεν του έχω αφήσει την παραμικρή υπόνοια οτι νιωθω έτσι. Δεν θελω να πικραθεί. Τι να του πω άλλωστε; ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΣΑΝ ΑΔΕΛΦΟ ΜΟΥ; ΣΑΝ ΤΟΝ ΙΔΑΝΙΚΟ ΦΙΛΟ, ΤΟΝ ΙΔΑΝΙΚΟ ΠΑΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ, ΤΟΝ ΙΔΑΝΙΚΟ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟ;
Από την άλλη δεν είμαι σίγουρη αν μπορώ να ζήσω μια καλή αλλά χωρίς έρωτα ζωή. Δεν ξερω αν αξίζει και σ” εκείνον να μην ξερει πως νιωθω. Προσπαθώ να βάλω σε μια τάξη το μυαλό μου, να δω τι είναι καλύτερο πρώτα για τα παιδιά, μετά για εκείνον και τελευταία για μένα. Λένε ότι ένα καλό διαζύγιο είναι πολύ καλύτερο από έναν άσχημο γάμο… Και αν ο γάμος δεν είναι άσχημος; ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟΤΕ;
Κάνω έρωτα μαζί του 7,5 χρόνια…… Ποτέ δεν υπήρχε ιδανική ερωτική χημεία. Ίσως επειδή το μυαλό μου ήταν κολλημένο στο άλλο ημισφαίριο της γης! Μετά συνήθισα, χαλάρωσα και απλά ένιωθα ασφάλεια στο να κάνω έρωτα μαζί του και έτσι πάει μέχρι σήμερα… Το σεξ μαζί του είναι σαν το ντουζ.. Απλό και χαλαρωτικό! Η καθημερινότητα κυλάει όμορφα, τα παιδιά μεγαλώνουν, όλα γύρω μας προχωράνε εκτός απ’το μυαλό μου… που κόλλησε πάλι σ” εκείνο το μήνυμα, του οποίου ο αποστολέας, οτι και αν κάνω με τη ζωή μου, δεν θα πάρει απαντηση ποτε. Δεν του αξίζει άλλωστε καμια απαντηση. Ας έρθει αντιμέτωπος με τη σιωπή μου όπως ήρθα εγώ κάποτε αντιμέτωπη με την πλάτη του.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων όλους σας, που θα διαβάσετε αυτό το κείμενο. Δεκτές όλες οι απόψεις και κάθε είδους κριτική…
Ευγενία
πηγή: singleparent
]]>
